دنیای بی علی(ع)

یادداشت روز

شماره :20108 - یکشنبه 5 خرداد 1398

نویسنده : کورش شجاعی

خداوند انسان را آفرید و وجودش را به ارزنده ترین گوهر که همانا «عقل» است بیاراست و این «پیامبر درونی» را مایه شناخت و معرفت و حرکت و کمال قرار داد و چون به علم لم یزلی خود می دانست پای عقل با همه ارزش و عظمت اش برای رساندن انسان به قله سعادت و کمال، لنگ است، هزاران «پیامبر» بیرونی برانگیخت تا انسان به عنوان اشرف مخلوقات توان رسیدن به «آن چه» و «آن جا»  که باید را بیابد. این لطف الهی حتی با بعثت و رحلت اعظم پیامبران، همو که نامبردار است توسط خدای رحمان به خاتم النبیین پایان نیافت و حضرت حق پس از ختم نبوت در وجود سراسر برکت و رحمت حضرت ختمی مرتبت و بسته شدن پنجره وحی، نور حق و حقیقت و هدایت را به سوی بشر از «خورشید نبوت» به «ماه امامت» بازتابانید و یگانه مولود کعبه را سرآغاز تابش این نور الهی تا ظهور منجی و دمیدن اسرافیل در «صور» قرار داد تا انسان برای رسیدن به کمال و سعادت واقعی سرگشته و متحیر نماند و چنین شد که خداوند پس از پیامبر رحمت، عبد صالح، روح ایمان و....