طلوع محمد، طلوع بی غروب

یادداشت روز

شماره :19969 پنج شنبه 1 آذر 1397

نویسنده : کورش شجاعی [email protected]

این ایام شگفتی خانه هستی شور «زادن» و هدیه دادن دارد، زمین و آسمان، انتظار طلوع,, خورشید بی غروب,ی از جنس خدا دارد. چشم همه ملائک و عرشیان از آسمان سوی زمین خیره است تا به نور ناب ترین گوهر هستی روشن شود. «بهانه آفرینش» به اذن الهی سَرِ رخ نمودن دارد، «دردانه» خلقت به اراده و حکمت حضرت باری تعالی رخصت تابیدن یافته و « طلوع,, محمد» از کرانه هستی، پایان ظلمت و تاریکی را به عالمیان نوید می دهد. محمد این والاترین و مبارک ترین «مولود» عالم وجود آمد تا تمامی نور حق متجلی شود و بساط و خیمه و خیام ظلم و جهل و تاریکی را برچیند و به جای ظلم، عدل، به جای ظلمت و تاریکی، نور، به جای جهل و خرافه و نادانی، علم و عقل و دانایی بنشاند. این عزیزترین و گرانبهاترین هدیه خداوندی آمد تا.....